www.vampirates.fora.pl

Connor Tempest

- No właśnie... - Powiedziałem chwytając pergamin. Nic się nie wydarzyło... - Bo nie masz tego - Powiedizałem pokazując jej wyryty na skórze lewej dłoni znak:

- Nigdy nie myślałaś dlaczego lewą rekę w kółko trzymam na rękojeści rapiera?

Diana River

-Zastanawiałam raz czy dwa.Dobra...powiedzmy,że rozumiem-powiedziała.Stanęła przed nim.-Dziękuję,że mi o tym powiedziałeś.-szepnęła dotykając jego ramienia,lecz go nie pocałowała bo nie była pewna w jakim jest humorze,a nie chciała go drażnić.

Connor Tempest

- Ech, to nie wszystko. NIe wiesz nawet połowy. Zabijalismy. Kradliśmy. Po prostu... - Chwyciłem za sztylet i z twarzą bez wyrazu przyłożyłem go sobie do żyły...

Diana River

Szybkim ruchem wytrąciła mu sztylet i spoliczkowała z całej siły zostawiając czerwony ślad.
-Nigdy-wycedziła przez zęby.Wyglądała jak dzika kotka.-Nigdy nie waż się tego robić.-mówiła za każdym razem dźgając go w pierś.Jej oczy lśniły dziko.Była na niego wściekła.Odwróciła się na pięcie i ruszyła do wyjścia.-Nie interesuje mnie co robiłeś,interesuje mnie kim jesteś teraz.Jak zmądrzejesz,odezwij się.-powiedziała chwytając za klamkę.

Connor Tempest

Teraz to ja się wnerwiłem i łapiąc ją za ramię pchnąłem na łóżko
- ŁATWO CI TAK MÓWIC! GDYBYŚ WIEDZIAŁA TYLE CO JA I MIAŁABYŚ TYLE NA SUMIENIU! - Ryknąłem na nią. W moich oczach była tylko wściekłośc... I... Ból?

Diana River

-Tego nie możesz wiedzieć Connorze Tempest.-mówiła tak gdy była na niego zła.-Nie wiesz co robiłam kiedyś,nie wiesz.Jest mi przykro,że przeżyłeś coś takiego,ale to nie powód do samobójstwa,głupi.-w jej oczach zbierały się łzy.Wyrwała się i wstała.-Nie szarp mną następnym razem.-zacisnęła dłonie w pięści.Westchnęła i odwróciła się do niego plecami.Było jej ciężko widzieć go w takim stanie.Lecz nie da nikomu dać się pomiatać.Starła nerwowo łzy.

Connor Tempest

Podszedłem do niej od tyłu i tym razem ja zdobyłem się na niepodobną do mnie delikatnośc... Położyłem jej powoli ręce na ramionach...

Diana River

-O co ci chodziło z tym co przeżyłeś-spytała już spokojniejszym głosem,nadal stojąc do niego tyłem

Connor Tempest

- Skoro chcesz wiedziec... Coś takiego znane jest pod nazwą sekta...

Diana River

-Sekta?-zdziwiła się.-Po co ją zakładaliście?-nadal na niego nie patrzyła

Connor Tempest

- To było konieczne... Powiedzmy że pewni osobnicy dobierali się nam do skóry... To wynaleźliśmy takie sposoby na zabijanie aby nie było nawet śladu... I przy okazji wyszły odtrutki na wszystko...

Diana River

-Aha.Jacy ludzie.Ile ty miałeś lat gdy założyliście tą...sektę?-spytała opierając się lekko o jego pierś.

Connor Tempest

- Rozwiązaliśmy ją rok temu. Kiedy zabiliśmy ostatniego. A Ci udzie byli oczywiście ze statku Drakoulisa... - Powiedziałęm i przeszedłem przed nią i opierając się o drzwi spojżałem jej prosto w oczy...

Diana River

Wytrzymała jego spojrzenie.
-Nie odpowiedziałeś mi na pytanie.Ile miałeś lat gdy to się zaczęło?-przypomniała.-Dracolius?

Connor Tempest

- Mówiłęm że rozwiązaliśmy ją rok temu... Kiedy ją założylismy... Dwa lata temu. W rok wybyliśmy 50 osób. Miałem wtedy 14 lat...

Diana River

Podeszła do niego.Dotknęła jego policzka.
-Skończmy ten temat Conn.-powiedziała miękko.Pocałowała go.Nie wiedziała jak zareaguje.

Connor Tempest

- Skoro nie chcesz wiedziec więcej... - Powiedziałem odrywając ją na chwile od siebie... - Zaraz... Jeszcze ty mi nie wytłumaczłaś co robiłaś...

Diana River

-Co robiłam?-przełknęła cicho ślinę.Usiadła na łóżku.-Nie byłam prawdziwą córką tych ludzi co zostali zabici,ani nie jestem wnuczką kobiety,u której mieszkam.-zaczęła,nie patrząc na niego lecz w swoje dłonie.-Wychowywałam się na ulicy.Nie mam pojęcia,kim są moi rodzice.Żyłam w najgorszej dzielnicy.Brud,przemoc,gwałt.Sami pijacy i ćpuni.-wzięła głęboki oddech.-Kradłam by przetrwać.Widziałam nie raz jak mordowali się za papierosa czy butlę rumu.Dlatego nie lubię przemocy.Miałam wtedy trzynaście lat.Szłam ciemną uliczką po udanej kradzieży.Było ciemno więc nie widziałam jak tych dwu mężczyzn stojących nieopodal.Złapali mnie za ramię.Normalnie unikałam mężczyzn.-zacięła się

Connor Tempest

- No to już rozumiem twoje ograniczenie i wstyd do mnie - Odpowiedziałem nagle rozumiejąc - Możesz opowiadac dalej?

Diana River

Skinęła głową.
-Byli silniejsi ode mnie i wysocy.Nie miało sensu się bronić....-skrzywiła się z obrzydzeniem na tamto wspomnienie.-Przeciągnęli mnie w zaułek.Bałam się tak,że aż nie mogłam nic zrobić.Po prostu czekałam na to co się stanie.-przełknęła ślinę głos stawał się bardziej przytłumiony.-No więc zaczęli mnie całować.-jeszcze bardziej się skrzywiła,a po plecach przeleciały ciarki.-Byli pijani.Nic nie mówili tylko dyszeli robiąc swoje.-przypominając sobie szczegóły do oczu napłynęły jej łzy.-Znalazł mnie Max i zabrał do swojego domu.Z Eli opiekowali się mną jak własną córką.Później wysłali do szkoły.Mieli znajomości więc mnie przyjęto.-zakończyła.Nie mogła powstrzymać płaczu.Ominęła inne sceny oszczędzając Connorowi szczegółów.Oraz kilka innych wydarzeń.

Connor Tempest

Przytuliłem Dianę pocieszająco po czym wyjąłem zza pazuchy książeczką i zacząłem ją szybko wertwac
Usypiające... Nie, to za silne... Zamroczające, otumaniające... Hmmm... To będzie dobre...
Wstałem i zacząłem grzebac po szafkach
- No to już rozumiem kolejną z twoich fobii. Wubacz ale moge niewiele, gdyż nie wiem jak cie o prostu pocieszyc...

Diana River

-Nie dawaj mi niczego bo ci nie wybaczę.-ostrzegła ocierając łzy.-Wystarczy,że rozumiesz i że jesteś.

Connor Tempest

- Nie mam zamiaru Cię tak zostawic. Nauczyłem się wśród screenów psychologii i wiem że kiedy już to opowiedziałąś będzie cie to dręczyło... - Powiedziałem. następnie uklękłem na łóżku i odsłoniłęm mapę. Pod nią ukryte były drzwi sejfu. Zaczałęm ustawiac kombinacje cyfr i liter...

Diana River

-Ale ja nie chcę żadnych leków czy co tam to jest.-mruknęła-Connor zrozum,nie lubię być czymś otumaniona.Wolę zatrzymać jasność myślenia,a moją historię już komuś opowiadałam.
Wstała.
-To ja lepiej pójdę.-skierowała się szybko do drzwi.

Connor Tempest

- O nie... - Powiedizałem zastępując jej drogę. nie wiadomo jak szybko pałasz znalazł się w mojej ręce...